Eerst geschreven column: de 'dode Coronablik'

Hoi! Even iets heel anders op mijn blog! Ik ga jullie mijn eerst geschreven column delen. Zoals sommige misschien weten ben ik bezig met een cursus basis journalistiek. Dit is een thuis studie en elke maand hebben we één lesbijeenkomst. Door Corona is deze natuurlijk digitaal. De afgelopen les stond in het teken van een column schrijven. De opdracht heb ik af en het leek mij wel leuk om deze te delen met jullie. Vind het wel spannend ook om te delen. Ik ben aan het leren….

Doordat de cursus online is, kan ik deze in deze conditie wel volgen. Het kost wel energie, maar dat is nu maar zo…. Ik vind het echt een super interessante en leuke cursus! Twee lessen gehad en al veel geleerd. Ik ga hier veel aan hebben! Gelukkig heb je ruim de tijd om een opdracht in te leveren. Heb ik ook wel nodig nu, haha. De cursus volg ik trouwens aan Fontys Hogeschool.

De column moest over een actueel thema gaan. Ik denk dat dat wel gelukt is en hij is zeker actueel voor mij. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Van mijn eerst geschreven column… (waaahh spannend!). Komt ie:

Eerst geschreven column

De ‘dode Coronablik’

Oh, ik zie het al, je hebt die ‘dode Corona blik’ in je ogen. Een beetje verdwaasd kijk ik de huisarts aan. ‘Ja die blik zie ik vaker bij Coronapatienten’. Wat een ‘fijne’ kennismaking met mijn nieuwe huisarts waar ik nog geen vijf minuten binnen ben. Afijn, ik ga verder met vertellen welke klachten ik ervaar na de Corona die ik in december heb gehad.

Ze luistert aandachtig. ‘Oké: hoofdpijn, heel vermoeid, futloos na een activiteit, hoge ademhaling en een beetje warrig in je hoofd’. Vervolgens wordt mijn bloeddruk gemeten en mijn longen bewonderd via de stethoscoop. Dat is gelukkig allemaal goed.

Dan nog wat vragen hoe het ziektebeeld in het begin was: getest in december en die was hartstikke positief. Twee weken lang op de bank liggen met koorts, hoofdpijn en een verzwakt lichaam. In januari ging het steeds beter! ‘En toen?’ Ik glimlach een beetje: ‘gewoon weer aan het werk’. Online je lessen doen vanuit je luie stoel, dat hield deze juf prima vol. Werd het te veel, dan kon ik makkelijk stoppen. Een betere manier om op te starten was er toch niet dacht ik zo.

En daar was dan dé persconferentie van Rutte: de basisscholen mogen open! Heel erg fijn natuurlijk. Maar of ik ook zo blij was? In mijn achterhoofd wist ik: dit gaat je meer energie kosten, maar hersteld ben ik toch wel?

Twintig blije kleuters om je heen die graag weer op school zijn. Het moet weer even in het gareel komen. En de ouders trouwens ook. ‘Ja sorry, maar kunt u uw dochter op komen halen. Met een snotneus mag ze niet naar school’. Die boefjes toveren toch een glimlach op mijn gezicht en mijn ogen gaan dan stralen. De eerste werkweek straalden die ogen niet, maar eerder een ‘dode Coronablik’.

Plus thuis gaat ook alles door: huishouden, bloggen en een monteur bellen voor de kapotte wasmachine. Dit heb ik één week volgehouden. En daarna begon het circus opnieuw: veel slapen, hoofdpijnaanvallen, erg vermoeid en een conditie van zero. En zo belandde ik bij de huisarts. ‘Hoe kan dit nou weer want ik was toch hersteld van Corona?’

Ik kom op adem van mijn verhaal en dan hoor ik de conclusie die ik niet wilde horen van de huisarts. ‘Jij bent nog niet goed hersteld meisje, veel te veel gedaan en je zult echt pas op de plaats moeten maken.’

‘Corona is nieuw voor ons en daar weten we steeds meer van, maar ook de nasleep van Corona is een nieuw begrip waar we mee moeten leren omgaan. Dat is niet zo maar wat’.

Voorlopig even niet werken en activiteiten minderen. Je energie verdelen op een dag en luisteren naar je lichaam. Dan moet die ‘dode Corona blik’ langzaam weg gaan en komen mijn stralende ogen weer terug.

En??? Is het wat? Haha. Er zullen altijd dingen zijn om te verbeteren. Over een paar weken gaan we de columns van elkaar bekijken en van feedback voorzien. Ik ben benieuwd!

Wat zou jij mij als feedback geven?