En toen was je vlucht gecanceld…

Hoi! Het zal je vast niet ontgaan zijn, maar ik ben een week op vakantie geweest naar Los Angeles. Mocht je daar meer van willen zien? Dan zou ik zeker deze blogpost even bekijken of naar mijn YouTube kanaal gaan, want daar staan vlogs online van mijn trip! Alles was eigenlijk top die week, totdat onze terugvlucht begon. In de vlogs heb ik er wat over verteld, maar tijdens die reis was ik zo moe, dat het allemaal wazig was haha. In dit artikel zal ik eens haarfijn vertellen hoe de terugvlucht ging en hoe wij aan ons lot over gelaten zijn door een bepaalde vliegmaatschappij…

Maak je klaar voor een verhaal waarin we totaal de weg kwijt waren en aan ons lot overgelaten werden. Wie zijn we? Nou, de mensen met wie ik op vakantie was naar Los Angeles: mijn schoonzusje (Rianne), mijn schoonmoeder (Monique) en haar zus (Brigitte). Op zaterdag 5 mei zouden we terugvliegen van Los Angeles naar huis. Rond een uur of half 5 in de middag. We zouden dan naar München vliegen en daarna nog een uur naar Düsseldorf.  Zondag 6 mei rond half 15:30 zouden we daar dan aankomen. Nogmaals: zouden we. Dat werd nu maandag 06:00! Hoe kan dat dan? Dat zal ik je haarfijn uitleggen. In DEZE VLOG zie je ook onze terugreis.

Toen alles nog oké leek

Zaterdag waren we netjes rond 14:30 op het vliegveld. Met koffers handbagage en mijn 3 kilo zwaar wegende opblaasbare unicorn als handbagage. Deze paste qua gewicht niet meer in mijn koffer. Dan neem je deze toch mee als handbagage Merle. We stappen maar één keer over….. Dus not!

Doordat we wat vroeg waren hebben we rustig de koffers ingecheckt, door de douane en zijn we naar een Starbucks gegaan. Daar hebben we wat gegeten en gedronken en zijn we in tweetallen rondjes gaan lopen over het vliegveld. Rond 15:45 zaten Rianne en ik weer bij de tassen en zag ik een mail van de vliegmaatschappij waar we mee vlogen. Delayed… Dat betekend toch vertraging? Ik naar het bord gelopen met vertrektijden van de vliegtuigen en ja hoor: 2 uur vertraging. Wat zouden we daar achteraf blij mee geweest zijn eigenlijk! Ik dit melden aan Rianne en ondertussen kwamen Monique en Brigitte ook terug van hun rondje en vertelde ik hen het nieuws ook.

Vlucht gecanceld

We zijn maar vast bij de gate gaan zitten, want het was onduidelijk of de vertraging langer of korter zou duren. Ondertussen hadden we al bedacht dat we dan onze overstap op München niet zouden halen. Maar goed, dat was wel op te lossen. Wat er daarna gebeurde, was lastiger op te lossen! Er werd namelijk serieus 10 minuten voordat we zouden boarden omgeroepen dat we helemaal niet zouden vliegen vandaag! En toen was je vlucht dus gecanceld. Hoe krijg je ongeveer 600 man boos en chaotisch. Door dit te melden! Onze vlucht had 25 uur vertraging! En dat omdat er een technische storing zou zijn.

Achteraf zeiden we al: beter dat ze daar toen achter zijn gekomen, dan op het moment dat je in de lucht zit. Maar toen… paniek. Mensen met honderden vragen, boze mensen, gestreste mensen. En dan had je ons met een paar andere Nederlanders: het is nu eenmaal gebeurd en we kunnen niet anders. Hier kun je niks aan doen. Maar mijn schoonmoeder was iets minder rustig. Die moest namelijk maandag 7 mei in Nederland zijn rond 13:00, want ze had een operatie (niks ernstigs hoor!). Als ze niet kwam opdagen, moest ze de operatie namelijk betalen en een nieuwe afspraak maken. Dat zag ze niet helemaal zitten.

Rennen over het vliegveld

Dus mijn schoonmoeder is bij de balie blijven staan bij de gate op zoek naar een oplossing. Terwijl wij met z’n drieën achter een meneer met een bordje aan zijn gaan rennen (ik meen het , het was een soort rennen, want die man liep zo snel! Niet normaal). Deze man leidde ons namelijk naar de koffers die weer uit het vliegtuig werden gehaald. Zie je mij al lopen met mijn tas en plastic zak met 3 kilo zware unicorn over een vliegveld achter een man met een bordje aan? Moet er vast grappig uitgezien hebben.

Bij een bagageband konden we onze koffers weer pakken. Dat duurde even natuurlijk. Ondertussen appte Monique ons; ik heb een mogelijkheid! Maar waar was Monique ondertussen? Weer bij de incheckbalie waar we die middag begonnen waren van onze vliegmaatschappij. Die moesten wij maar even zien te vinden. En LAX (vliegveld van Los Angeles) is groot kan ik je zeggen! Na een paar keer het gevraagd te hebben, hadden we haar gevonden.

De rijen

Daar waren twee rijen ontstaan bij de balies. Een rechte rij waar mijn schoonmoeder al in stond. Dat was de omboekrij. Daar kon je kijken of je vlucht nog om te boeken viel. De andere rij had meer iets van een zigzag Efteling rij weg. Daar kon je kijken of er nog een hotel beschikbaar was en dan kon je de volgende dag mee met een ingelaste vlucht.  We wilden onze kansen spreiden. Brigitte ging dus in de Efteling rij staan. Rianne en ik bleven bij de spullen.

Er waren twee grondstewardessen van die vliegmaatschappij waar we mee vlogen. En ik kan je zeggen: die hadden rode hoofden. Ik weet dat zij er niks aan kunnen doen. Maar met z’n tweeën bijna 300 man helpen is natuurlijk niet te doen. Achter de balies stonden trouwens ook nog twee mensen. Ondertussen begon Brigitte te zwaaien naar mij. Of ik voor haar in de rij wilde staan, want ze kreeg last van haar rug en knie.

Blije Chinees

Dus ik haar plek ingenomen en nog geen 5 minuten later werd de rij weggehaald! Ja mensen, ik herhaal weggehaald! Eén of andere blije Chinees stuurde ons weg voor die balie, want Asian Airlines moest daar gaan inchecken! Daar stond dan een ja knikkende Chinees vriendelijk tegen ons te zeggen: you can go that way. En toen bam: rij weg. Ik naar Monique gelopen. En nu? Ondertussen was Brigitte er ook alweer bijgekomen. Er werd ons vertelt dat de hotels allemaal vol zaten…. Huh! Weet je hoe groot Los Angeles is!!!! Dat kan nooit. Maar wij denken dat die bepaalde vliegmaatschappij bepaalde hotels onder hun hoede zal hebben waar ze ons naar toe willen sturen en die zaten vol….

Je kon zelf een hotel gaan regelen, die moest je eerst zelf betalen en dan kon je later het geld terugvragen. Dan kon je de volgende dag met de extra vlucht mee. Maar of je mee kon was nog de vraag. Ze wisten namelijk niet of het ook een dubbeldekker (daar vlogen we mee). Die gok wilden we liever niet nemen. Ondertussen was er toch weer een rij gevormd voor een balie waar we weer terecht konden. Ik ben daar maar weer in gaan staan….

Een omboeking!

Totdat ik eruit werd gehaald door Brigitte. Het is gelukt! Mijn schoonmoeder is een held. Ze moest en zou maandag op tijd in Nederland zijn, heeft ze een grondstewardess gemeld. Ze begon zelfs alles op een verdrietige toon te vertellen.  De stewardess kreeg medelijden en gaf een nummer dat ze moest bellen. Gaat lastig in Amerika met een Nederlandse telefoon. Dus kreeg ze de telefoon van de grondstewardess. Het duurde lang voordat mijn schoonmoeder iemand te pakken had en uiteindelijk had ze iemand en die begreep haar niet. Wat doet ze dan: geeft de telefoon terug aan de stewardess met de woorden: hier regel jij het maar. Wahaha, wat een stunt!

Maar dat heeft geholpen! We konden namelijk naar de balie van Alaska airlines. Met die maatschappij vlogen we naar New York! In New York moesten we van het ene vliegveld naar het andere en vanaf daar vlogen we dan naar Düsseldorf. Nou, daar gingen we het vliegveld weer over met al onze bagage op zoek naar Alaska airlines. Was in terminal 6. Wij stonden in 1! Eenmaal daar bij de balie konden ze alle tickets voor ons boeken tot aan New York. Daar moesten we dan met een taxi naar het andere vliegveld en naar de balie van de vliegmaatschappij waar we oorspronkelijk mee vlogen.

In New York

Nou daar hebben we veel vertrouwen in, joh… Om 23:30 vlogen we dus naar New York. Zondagochtend om 08:00 kwamen we daar aan. Gelukkig een beetje kunnen slapen in het vliegtuig. Eenmaal daar weer koffers ophalen…. En daar op zoek naar een taxi. Maar eerst een ontbijt want we hadden ondertussen honger gekregen. Of was het onze lunch? Ach, we wisten het toen al niet meer. Daar een taxi gevonden en ongeveer iets meer dan een uur hebben we door New York gereden. Alle vier hebben we er bijna niks van gezien. Zo moe waren we.

Op het andere vliegveld zijn we op zoek gegaan naar de balie van onze ‘fijne’ vliegmaatschappij. De balie ging pas om 12:00 open en het was iets van 11:15… Met de wifi daar hebben we ons wel vermaakt. Balie open en Monique en Brigitte stonden vooraan. Daar kregen we tickets voor ons laatste deel. Van New York naar Düsseldorf. We vlogen pas om 16:30. Dus hadden nog een middag door te brengen op het vliegveld. Beetje eten, winkels kijken voor de laatste keer weer door de douane (daar zijn we nu geoefend in zeg!).

Onderweg naar huis

En eindelijk zaten we dan in het vliegtuig op weg naar Düsseldorf. Bijna niet geslapen die vlucht…. Beetje weggedommeld. Bij binnenkomst hadden we ons verhaal verteld en gezegd dat we zo moe en hongerig waren. We zullen jullie wat extra in de watten leggen. Er komt zo wat fruit jullie kant op. Nou, geen fruit gezien hoor. Ja twee zakjes pretzels. Wauw! Wel kregen we gewoon avondeten enzo, maar het ‘extra in de watten leggen’.  Geen idee. Zeg dat dat niet, als het niet gebeurd!

Om 6:00 maandagochtend landden we dan op Düsseldorf en daar stonden Thijs en mijn ouders om ons op te halen. En daarna konden we lekker naar huis. Wat een avontuur hè?! We hebben er eigenlijk ook heel veel om kunnen lachen. Zeker door die unicorn ook. De zin: hebben we alles en de unicorn ook? Werd heel vaak gezegd, haha. Natuurlijk hebben we veel onkosten gemaakt en die gaan wij terugvragen. Er werd ook gezegd dat je onkosten terug zou krijgen en een schadevergoeding. Daar gaan wij nu achteraan.

Plan B?

We zouden zondag rond 14:30 aankomen en dat is nu maandag 6;00 geworden. Door alle verschillende tijdzones enzo, maar ook omdat we vaak lang moesten wachten. Mijn schoonmoeder was gelukkig op tijd voor haar operatie! De vliegmaatschappij kan natuurlijk niks aan deze vertraging doen, maar hoe alles is opgelost is niet echt netjes. Toen we te horen kregen dat we vertraging hadden, werden we eigenlijk aan ons lot overgelaten. Ja, ga maar in die rij staan. Omboekingen waren ineens allemaal vol, hotels vol. En dan? Daar hadden we niet echt op gerekend. Misschien eens nadenken over een plan B?

Ik neem aan dat dit soort dingen vaker voor zullen komen….AL met al was het een hele ervaring en hebben we er best om kunnen lachen. En ik kan je zeggen: ik heb een hele sterke band met mijn opblaasbare unicorn gekregen, wahaha.
Wat lief en leuk dat je dit elle lange verhaal tot het eind gelezen hebt! Bedankt voor het lezen ervan en ik hoop dat je tussendoor ook wel even hebt moeten lachen.

Heb jij wel eens een lange vertraging meegemaakt?

P.S. Oké, ik kan het toch niet laten, die bepaalde vliegmaatschappij waar wij mee vlogen was: Lufthansa! De heenweg ging prima, laat ik dat even voorop stellen, maar de terugweg….